زهرا که از حمام ترسید، آنقدرها بر خودم نلرزیدم. من مادر سه بچه هستم و سابقه روزگاری را دارم که علی هم از حمام می‌ترسید و بعد از مدتی هم، رفتارش عوض شد. انگار نه انگار که تا همین چند روز پیش، حمام را در حکم زندان ابوغریب می‌دانست!
تمام اعمالم را رد کردند. پرسیدند دیگر چه داری؟ گفتم کربلا زیاد رفته‌ام. بدون اینکه چیزی بپرسند، نوشتند. گفتم چرا اینجا ایراد نمی‌گیرید؟ گفتند آشیخ! ساکت باش! ما در کار امام حسین (ع) مأمور به تحقیق نیستیم. ظاهر عمل را قبول می‌کنیم.
خبر از این خوب‌تر که خدا خیرتان را خواسته؟! بله همان کسی که هرکس را بخواهد عزت می‌بخشد و هر که را بخواهد ذلت. آن هم چه عزت و ذلتی! خیر و خوبی و سعادتمندی شما را خواسته. حالا چرا این را می‌گوییم؟ از کجا معلوم میان این همه بنده مخلص و عابد حواسش به ما معمولی‌ها هم باشد؟!
امروز قرار است مهمان خانه یک خیر اردبیلی شویم آن هم در روزی که بازماندگان وصیت نامه را باز می کنند، بعد از توقف کوتاهی در اردبیل می‌زنیم به دل دریا و مهمان جزیره هنگام می‌شویم. بعد از آن هم با یک نوبرانه خودمان را می‌رسانیم به خانه معلولان قطع نخاعی و ایستگاه آخر هم ایستگاه فولاد است!
عشق و محبت به حسین(ع) چنان حرارتی ایجاد می‌کند که همه مردم را در کنار هم جمع می‌کند و آنان را همدل و همصدا می‌کند. عشقی که باحجاب و کم‌حجاب نمی‌شناسد. وقتی در دل رسوخ کند، دیگر بیرون رفتنی نیست.
یک قلم بردارید و آن را آغشته کنید به تمامِ رنگ‌های پر از امید. پر از دوست داشتن و آن را بکشید بر روی هفته‌ای که برای خودمان خواسته یا نا خواسته، «سیاه و سفید» کردیم. تا با یک تجدید قوا هفته پیش رویمان را رنگی‌تر آغاز کنیم.
اوضاع مصرق برق بحرانی است. این چند روز را رعایت کنید. قرار نیست به خودتان گرما دهید و اذیت شوید. فقط با چند ریزه کاری می توانیم از همین لحظه مصرف برق را مدیریت کنیم تا کار به جاهای باریک کشیده نشود.
چه خجسته روزی است، امروز که عید اهل بیت است. عیدی که پیامبر (ص) آن را از برترین عیدهای امتش دانسته است. ما هم در این روز پر برکت خبرهای خوبی برایتان آورده‌ایم تا کیف‌تان را بیشتر کوک کنیم و شما را آماده شرکت در مراسم امروز کنیم.
به اطرافتان خوب نگاه کنید. به خوشی‌ها و ناخوشی‌ها. به کسانی که یقین دارید، دوستتان دارند. به خدایی که تنهایتان نخواهد گذاشت! که با اعتماد به او برایتان بهترین‌ها رقم می‌خورد. این هنر خوب دیدن را به دیگران هم بیاموزید.
عقربه‌های ساعت روز سوم خردادماه سال 1361 به ساعت 15 نزدیک می‌شود، صدای مارش نظامی از رادیو به گوش می‌رسد، نفس‌ها در سینه محبوس می‌شود تا اینکه گوینده خبر می‌گوید: «شنوندگان عزیز توجه فرمایید! خونین‌شهر، شهر خون، آزاد شد».