در سال ۱۳۵۴ که دو سال از درگذشت بروس‌لی می‌گذشت، برنامه سینماهای کشور سرشار از فیلم‌های رزمی بود که در هنگ‌کنگ تولید می‌شد. این فیلم‌ها کیفیت فیلم‌های معروف بروس لی را نداشتند اما همچنان پرفروش بودند. انتقاد دیگر به رواج این فیلم‌ها به خاطر ترویج خشونت در میان جوانان بود.
آقای حسین مرعشی [نماینده کرمان] آمد. از سوءعملکرد دولت با آن همه نفت و آب و زمین و هوای مناسب و استعداد جذب توریست و وضع اسف‌بار گفت.
عکس‌هایی که تماشا می‌کنید، متعلق به مجموعه دومی است که به‌تازگی از آلبومخانه کاخ گلستان بیرون آمده.
وضع تهران… بیش از آن‌چه تصور شود وخیم بود. ادارات دولتی از ژاندارمری و نظیمه و عدلیه و غیره یک سال از دریافت حقوق عادی خود محروم مانده بودند. دستجات مختلف به عناوین سیاسی و غیره مشغول فعالیت بودند.
درویش طراحی جسورانه‌ی خود را برای ساخت به اروپا می‌برد اما این طرح چنان پیش‌رو و سخت بوده که پیمانکاران آلمانی در جلسه‌ای به او می‌گویند که این پروژه اصلا شدنی نیست. با این حال او بر ادامه‌ی کار اصرار می‌کند.
شهرام یوسفی‌فر، استاد تاریخ دانشگاه تهران: مسئله اسماعیلیان به دلیل ابهاماتی که دارد مناقشه‌برانگیز و البته زنده است و اخیراً هم یک سریالی به زبان عربی در مصر ساخته شده است به‌نام حشاشین با یک پیام سیاسی آشکار به جهان اهل سنت.
مرگ بر امپریالیسم جهانی به سرکردگی امپریالیست آمریکا/ سلام بر مبارزه متحد ضدامپریالیستی خلق ایران
شهادت می‌دهیم که سازمان مجاهدین خلق ابتدایی‌ترین حقوق انسانی اعضای خود و خانواده‌های‌شان را نقض نموده و حتی اعضای خود را شکنجه و سربه‌نیست کرده یا به طرق مختلف به کشتن داده است.
مادرم با عصبانیت انبوه نامه‌ها را نشانم داد و گفت: «… دیگر چیست که هر روز پستچی همراه با صد تا غر و لند از لای در توی حیاط می‌ریزد و می‌رود؟ آخر این هم شد کار، این هم شد زندگی؟!…»